Emalia jet to po prostu sproszkowane szkło, emalia jest mieszaniną minerałów takich jak piasek, kreda czy glina oraz topników (na przykład boraks) z dodatkiem pigmentów. Cała ta mieszanka zostaje naniesiona na metalowe podłoże i stopiona w temperaturze około 800–900 °C. Po stopieniu tworzy szklistą powłokę.
Do wykonania emalii trzeba wybrać odpowiednie podłoże. Ważne, aby temperatura topnienia metalu, na który będzie nanoszona warstwa emalii była wyższa niż temperatura topnienia emalii. Podłoże metalowe musi też mieć współczynnik rozszerzalności cieplnej zbliżony do współczynnika rozszerzalności cieplnej emalii. Wszystkie te warunki najlepiej spełnia złoto oraz miedź. Srebro jest niezbyt często stosowane z powodu zbyt niskiej temperatury topnienia, i dość dużej rozszerzalności cieplnej. Metale szlachetne w obecnych czasach raczej rzadko są emaliowane, ze względu na ich wysoką cenę. Do pokrywania emalią wyrobów powszechnego użytku, takich jak kubki emaliowane, miski, czy garnki zwykle stosuje się stal.
Metal na podłoże musi być odpowiednio przygotowany poprzez wykonanie dużej ilości drobnych porów, komórek i zagłębień, które następnie wypełni się emalią. W następnym kroku dokładnie się go oczyszcza, gdyż zabrudzenia i pozostałości tłuszczu mogą spowodować odpryśnięcie emalii. Emalię w postaci sproszkowanej miesza się z wodą, nanosi na metal i wypala w odpowiedniej temperaturze. Ostatnim etapem emaliowania jest powolne schnięcie wyrobu – kubka emaliowanego, a na koniec polerowanie. Po polerowaniu czasem wypala się wyrób jeszcze raz.
